«قال الکاظم علیه السلام: یَا هِشَامُ إِنَ الْعَاقِلَ نَظَرَ إِلَى الدُّنْیَا وَ إِلَى أَهْلِهَا فَعَلِمَ أَنَّهَا لَا تُنَالُ إِلَّا بِالْمَشَقَّةِ وَ نَظَرَ إِلَى الْآخِرَةِ فَعَلِمَ أَنَّهَا لَا تُنَالُ إِلَّا بِالْمَشَقَّةِ فَطَلَبَ بِالْمَشَقَّةِ أَبْقَاهُمَا.[1]»
امام موسی کاظم علیه السلام می فرمایند: اى هشام ! همانا شخص عاقل به دنیا و اهل آن مى نگرد پس در مى یابد که جز با تحمل سختى به دنیا نمى توان رسید، و به آخرت مى نگرد باز مى بیند که جز با تحمل سختى به آن نمى توان رسید، پس از بین این دو آن را که باقى تر و ماندگارتر است با مشقت طلب مى کند
رسیدن به مقصود، هر چه که باشد تلاش و تحمل سختی را در دل خود دارد. حتی دنیا هم به آسانی و آسودگی به دست نمی‌آید. دنیا را هم با راحت طلبی و آسودگی نمیشود به دست آورد . دنیا محل مصائب و مشکلات است و ساختار دنیا انسان را به مبارزه با نفس میکشاند.